Σπαλομίτα με πικάντικη σάλτσα μπύρας

Η βασιλοπούλα μας φρέσκια φρέσκια, ροδοκόκκινη και τσουμπωτή,  χωρίς ίχνος λίπους, άραζε νωχελικά και ατάραχα στον όμορφο πάγκο, περιμένοντας την προδιαγεγραμμένη μοίρα της.
Την κοίταζα, την ξανακοίταζα και σκεφτόμουνα πως θα την “περιποιηθώ” βασιλικά, όταν το παρευρισκόμενο για την τελετουργία  Μαράκι, διέκοψε με την κάπως τσιριχτή φωνή της, τις βαθυστόχαστες σκέψεις μου.

“Τι θα γίνει, θα τελειώνουμε επιτέλους με τη ψιλομύτα βασιλοπούλα;” ρώτησε το Μαράκι. Ταράχτηκα, τσίτωσα και γύρισα αργά προς το μέρος της κρατώντας το κοφτερό μαχαίρι ακριβώς όπως ο Norman Bates στο Phycho.
Ευτυχώς στο άλλο χέρι κρατούσα την πλεξούδα με τα σκόρδα και το κοριτσάκι μου δεν τρόμαξε και πολύ.
Την κοίταξα βαθιά στα μάτια και με αργή και σταθερή φωνή της είπα. “Μαράκι, δεν με παρακολουθείς! Ποιος μίλησε για ψιλομύτα παιδί μου; Άσε την αυτήν, ακόμα ψάχνει να βρει το ταίρι της. Σπαλομίτα είπαμε, σπαλομίτα!” ” Α χου”, αναφώνησε το Μαράκι μου. “Σπαλομίτες, ψιλομύτες, βασιλοπούλες… με έχεις μπερδέψει, το καταλαβαίνεις;” “Πες τα ξανά από την αρχή” Αναστέναξα και ξεκίνησα.

“Για άλλη μια φορά να σου πω ότι η σπαλομίτα είναι ένα εξαιρετικό κομμάτι από την σπάλα του μοσχαριού, χωρίς λίπος,  ίσως το πιο γευστικό και σίγουρα πιο μαλακό μέρος του σφαγείου, μετά από το φιλέτο. Θα μπορούσα να πω και ισάξιο. Στην όψη μπορεί να το περάσει κάποιος και για το νουά. Καμία μα καμία σχέση. Ακόμα έχω στη μνήμη μου τις σκληρές φέτες νουά, που πάλαι ποτέ ήταν της μοδός σε γάμους και σε πανηγύρια και σερβιριζότανε ως το ύψιστο, αριστοκρατικό και καθώς πρέπει πιάτο στους δυστυχείς καλεσμένους, που μάσαγαν, μάσαγαν, μάσαγαν  και τελικά το μόνο που έκαναν, ήταν τοπικές γυμναστικές ασκήσεις  στα μαγουλάκια τους.
Το τελευταίο όμως που έμαθα και στην κυριολεξία με συνεπήρε, είναι ότι η σπαλομίτα αποκαλείται, μεταξύ των παλαιών ειδικά κρεοπωλών και βασιλοπούλα!!!
Αυτό κι αν ήταν!  Η ονομασία και μόνο με ξεσήκωσε στην κυριολεξία και σκέφτηκα να κάνουμε μια απλή μεν στη διαδικασία συνταγή, αλλά με προσεχτική και βασιλική φροντίδα, όπως αξίζει σε ένα τέτοιο κομμάτι κρέατος. “

Το Μαράκι αποσβολωμένο από τις γνώσεις και τις περιγραφές μου με παρακολουθούσε αμίλητο.

Μετά λοιπόν από αυτό το σύντομο λογύδριο μου, στρωθήκαμε  με το Μαράκι, που με κρυφοκοίταζε με θαυμασμό και φτιάξαμε, με  “βασιλική” φροντίδα τη σπαλομίτα μας, με την πλούσια, γευστική σάλτσα της και την απολαύσαμε αυτονυχτί, συνοδεία αναποφλοίωτου ρυζιού,  με τους υπόλοιπους καλούς φίλους και συνδαιτυμόνες  μας.

Υλικά (για 6-8 άτομα)

• 1 σπαλομίτα βάρους 1.200-1300 γρ.
• 3-4 μεγάλα ξερά κρεμμύδια
• Σκελίδες σκόρδου, όσες περισσότερες τόσο καλύτερα.
• 1-2  κ.σ. γεμάτες  μουστάρδα πικάντικη της αρεσκείας σας.
• 1 μικρή μπύρα
• Ελαιόλαδο
• Αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση

• Καθαρίζω τα κρεμμύδια και τα κόβω σε χοντρά κομμάτια. Καθαρίζω τις σκελίδες σκόρδου και με μυτερό μαχαίρι τρυπάω τη σπαλομίτα σε αρκετά σημεία και χώνω τις σκελίδες. Αν οι σκελίδες είναι μεγάλες τις κόβω στη μέση, αλλιώς τις χώνω ολόκληρες.

• Σε πλατιά κατσαρόλα, ρίχνω τα κομμένα κρεμμύδια, μερικές ολόκληρες σκελίδες σκόρδου, αρκετό ελαιόλαδο  και σοτάρω σε δυνατή θερμοκρασία για 1-2 λεπτά. Προσθέτω με προσοχή και τη σπαλομίτα, ανάμεσα στα κρεμμύδια και τα σκόρδα. Σοτάρω και αυτήν ελαφριά, ώσπου να ροδίσει και από τις δύο πλευρές της για  να σκουρύνει το κρέας. Ανακατεύω συνεχώς τα κρεμμύδια γύρω από το κρέας, γιατί έχουν την ιδιότητα να κολλούν εύκολα στον πάτο της κατσαρόλας.

• Στη συνέχεια ρίχνω όλη τη μπύρα, χαμηλώνω τη θερμοκρασία στο μισό, κλείνω την κατσαρόλα μου και αφήνω τη σπαλομίτα να σιγοβράζει  με τη μπύρα. Στη μισή ώρα, ελέγχω το κρέας και  προσθέτω ζεστό νερό.

• Επειδή το κομμάτι  της σπαλομίτας είναι μονοκόματο, χωρίς να το κόψω δηλαδή, θα χρειαστεί περίπου 1 1/2 με 2 ώρες το περισσότερο για να γίνει τρυφερό και μαλακό.
• Αφού σιγουρευτώ ότι το κρέας έχει φτάσει στο επιθυμητό βαθμό ψησίματος και λίγο πριν το βγάλω, το αλατοπιπερώνω καλά, ρίχνω τη μουστάρδα, ανακατεύω όλα τα υλικά με τα ζουμιά του κρέατος ώστε να φτιάξω μια παχύρευστη και γευστικότατη σάλτσα.

• Βγάζω τη σπαλομίτα  σε ξύλο κοπής και αφού την αφήσω λίγο να ξεκουραστεί και να πέσει η θερμοκρασία της, την κόβω με προσοχή με κοφτερό ή ηλεκτρικό μαχαίρι, σε φέτες  περίπου 1 εκ. Στη διάρκεια του βρασίματος το κρέας ως γνωστόν συρρικνώνεται, όμως και πάλι βγάζει αρκετές φέτες.

• Τέλος ξανατοποθετώ τις φέτες της σπαλομίτας μέσα στη σάλτσα, η οποία θα ποτίσει τέλεια το κρέας, θα το κάνει ακόμα πιο τρυφερό και κυρίως γευστικότατο. Πασπαλίζω με τα φυλλαράκια φρεσκοκομμένης ρίγανης.

• Στη συγκεκριμένη περίπτωση συνόδεψα τη σπαλομίτα με αναποφλοίωτο ρύζι.

Συμβουλές

• Αν περισσέψουν φέτες κρέατος θα τις διατηρείστε μέσα στη σάλτα τους.
• Κόψτε μερικές πολύ λεπτές, είναι ιδανικές για ένα πλούσιο σάντουιτς.
• Επίσης έστω και μία φέτα ψιλοκομμένη μέσα σε πράσινη σαλάτα, σας δίνει ένα υπέροχο βραδινό ελαφρύ πιάτο για ένα ή δύο άτομα.

Καλή σας επιτυχία