Συκαλάκι γλυκό του κουταλιού

Η συκιά στην άκρη της αυλής, στη γωνία.  Λίγο πιο μπροστά η μικρή, ασπρισμένη, τετράγωνη ζαρντινιέρα με το φουντωτό σπαράγγι. Κατά μήκος του φράχτη, του σκεπασμένου από τη ρολογιά με τα παράξενα λουλούδια, τα πολύχρωμα γεράνια. Πιο πέρα η μαργαρίτα. Πελώρια, κατάλευκη ανθισμένη ομπρέλα, ο αγαπημένος μου θάμνος. Δυο πλατύφυλλοι φίκοι, δεξιά και αριστερά της πόρτας του σπιτιού, ακοίμητοι φρουροί βρέξει, χιονίσει. Σκόρπια άλλα δέντρα και θάμνοι και λουλούδια και παρτέρια και ξανά θάμνοι και ξανά λουλούδια. Η μικρή λουλουδιασμένη ζούγκλα της παιδικής μου ηλικίας. Και η Μαρίτσα, πάντα με την ποδιά της, πότε να κλαδεύει, πότε να σκαλίζει, πότε να ποτίζει. Και τότε, εκεί στις απογευματινές ώρες, που έχει δροσίσει πια, να κάθεται στην πολυθρόνα της, μπροστά της το σκαμνάκι με τη μεγάλη λεκάνη, τη γεμάτη από τα συκαλάκια και να αρχίζει τη γνωστή διαδικασία. Τα σύκα να καθαριστούν, να περιποιηθούν, να φροντιστούν. Και το βραδάκι το πρώτο βράσιμο, μετά το δεύτερο, μετά η ετοιμασία του σιροπιού και τέλος το πρώτο σιρόπιασμα του γλυκού. Το συκαλάκι, με το αμύγδαλο και το γαρύφαλλο βεβαίως μέσα του, πρέπει οπωσδήποτε να μείνει μέσα στο σιρόπι για να ξεκουραστεί και να πλημμυρίσει η μικρή του κοιλότητα απ’ τη γλύκα της ζάχαρης…

“Δήμητρα, θέλεις σύκα να φτιάξεις γλυκό;” Απλώνω τη μπουγάδα μου, όταν η φωνή του Μιχάλη κόβει τις αναμνήσεις, που τις ανέσυραν η δική του φουντωτή συκιά, καθώς την παρατηρώ από ψηλά και αυτή σε μια άκρη της περιποιημένης και καταπράσινης αυλής του. Πρώτος ξάδελφος και γείτονας, μάστορας και καλλιτέχνης, κηπουρός και ζωγράφος, ένας άξιος άνθρωπος μέσα σε όλα. Δεν αργώ, τελειώνω το άπλωμα, και κατ’ ευθείαν στην κουζίνα του. Με περιμένουν δυο σακούλες με σύκα. Εβδομήντα δύο κομμάτια παρακαλώ και μαζί η συνταγή του. Πιάνουμε την κουβέντα, μου δίνει οδηγίες για το γλυκό, μου λέει τι να προσέξω για να βγει το γλυκό πολύ καλό και για του λόγου το αληθές, ανοίγει το ντουλάπι με τα βαζάκια του. Τα συκαλάκια του λαμπιρίζουν μέσα στο μεγάλο βάζο. Όλα τέλεια και γευστικά. Σηκώνομαι να φύγω ικανοποιημένη και χαρούμενη για το απρόσμενο δώρο που τόσο απλόχερα μου πρόσφερε ο ξάδελφος. Είμαι σίγουρη ότι οι μνήμες από το γλυκό της μαμάς, αλλά και οι πολύτιμες πληροφορίες του Μιχάλη θα βοηθήσουν έτσι ώστε το αποτέλεσμα να είναι ένα συκαλάκι γλυκό του κουταλιού, μπουκιά και συχώριο.

Υλικά

• 70 συκαλάκια
• 2 κιλά ζάχαρη
• 6 ποτήρια νερό
• 70 γαρύφαλλα (όσα είναι και τα συκαλάκια)
• 70 αμύγδαλα
• Χυμό από ένα λεμόνι
• 2 ξυλάκια κανέλας
• 1 ζευγάρι γάντια μιας χρήσης (οπωσδήποτε)

Εκτέλεση

• Το πρώτο που κάνω είναι να φορέσω τα γάντια μου και με ένα κοφτερό μαχαιράκι να κόψω την κορυφούλα κάθε σύκου. Το σημείο δηλαδή που ενώνεται το φρούτο με το κλαδί του. Ως γνωστόν εκεί θα τρέξει και το γάλα του φρούτου. Κατόπιν με ένα μυτερό αντικείμενο τρυπάω 2-3 φορές  κάθε σύκο. Τα βάζω σε μπόλικο κρύο νερό και τα ξεβγάζω πολύ καλά.

• Βάζω τα σύκα σε κατσαρόλα με νερό που να τα σκεπάζει και τα βράζω για 10 λεπτά, από την αρχική στιγμή του βρασμού.
• Κατεβάζω τα σύκα από τη φωτιά, τα σουρώνω και με ένα ξύλινο καλαμάκι τρυπάω κατά μήκος τα μαλακά πια σύκα. Αυτό το κάνω αφενός για να φύγει αρκετό από το νερό που μαζεύουν στο κοίλωμα τους, όταν θα τα στραγγίσω καλά με την παλάμη μου και αφετέρου για να τρυπώσω στη βάση τους ένα ολόκληρο αμύγδαλο.

• Αφού λοιπόν έχω ολοκληρώσει αυτή τη διαδικασία του τρυπήματος, ξαναβάζω τα σύκα σε φρέσκο κρύο νερό και τα ξαναβράζω για άλλα 10 λεπτά, από την αρχική στιγμή του βρασίματος, όπως προείπα. Το δεύτερο βράσιμο βοηθάει ώστε να σύκα να ξεπικρίσουν καλύτερα. Δοκίμασα ένα μικρό κομματάκι από σύκο και το βρήκα μια χαρά, ώστε να συνεχίσω την παρασκευή του σιροπιού.
• Βάζω τα έξι ποτήρια νερό με τη ζάχαρη στην κατσαρόλα και βράζω το σιρόπι μου για 10 λεπτά. Όσο βράζει το σιρόπι, φροντίζω να στραγγίσω καλά τα σύκα και ένα ένα, βάζοντας το στην παλάμη μου να το σφίξω σφιχτά αλλά απαλά για να φύγει όσο περισσότερο νερό γίνεται. Τα σύκα θα χάσουν την αρχική φόρμα τους, αλλά αυτό μην σας ανησυχεί γιατί μέσα στο σιρόπι που θα ρουφήξουν, θα ξαναγίνουν  όμορφα και φουσκωτά. Κατόπιν με προσοχή βάζω ένα γαρύφαλλο στην κορυφή τους και ένα αμύγδαλο στη βάση τους. Το πιθανότερο κάποια σύκα και κατά τη διάρκεια που τα σφίγγουμε με την παλάμη μας να ανοίξουν σε μερικά σημεία, όπως γίνηκε και σε μένα.  Αυτό όμως δεν θα τα κάνει να διαλυθούν κατά τη διάρκεια του δεσίματος στο σιρόπι. Σε μερικά μάλιστα σύκα και για ευκολία το αμύγδαλο το έβαλα από αυτή τη μικρή σχισμή.

• Αφού βράσει το σιρόπι, βάζω προσεχτικά τα σύκα μέσα σ’ αυτό και τα αφήνω να βράσουν μόνο για 10 λεπτά, ως γνωστόν από την αρχική στιγμή του βρασμού. Κλείνω τη φωτιά και τα αφήνω όλη τη νύχτα μέσα στο σιρόπι. Την επόμενη μέρα και αφού έχουν ξεκουραστεί, έχουν βρει και πάλι την αρχική τους φόρμα και έχουν ρουφήξει από το σιρόπι, ανάβω και πάλι τη φωτιά με τελικό σκοπό να δέσει το σιρόπι μου. Προσθέτω το χυμό του λεμονιού και τα δύο ξυλάκια κανέλας. Μου πήρε περίπου 25 λεπτά για να δέσει το σιρόπι, το οποίο πρέπει να είναι μεν ρευστό αλλά να στέκεται η σταγόνα του, σαν μια όμορφη πράσινη πέρλα.
• Αφήνω το γλυκό στην κατσαρόλα ώσπου να πέσει αρκετά η θερμοκρασία του και μετά γεμίζω βάζα αποστειρωμένα, τα οποία τα κλείνω αφού κρυώσει τελείως το γλυκό.

Καλή σας επιτυχία.