Παλαμίδα σκορδάτη

Τα λόγια είναι περιττά την ώρα που… θα σμίξουμεεεε…
Για την παλαμίδα μιλάω καλέ, με τον άλλον έχουμε σμίξει εδώ και χρόνια!
Λοιπόν, σούπερ μάρκετ, πάγκος ψαριών, δυο παλαμίδες ντούρες, γυαλιστερές, φιγουράτες και σε καλή τιμή. “Βάλε και τις δυο”, λέω στην συνονόματη.
Παίρνω λεμόνια, παίρνω σκόρδα, παίρνω καρότα, παίρνω σταμναγκάθια, παίρνω αλεύρια… και βουρ σπίτι για μαγειρικές ασκήσεις.
Ποτέ μα ποτέ δεν με έχει απογοητεύσει η γκρίζα κυρά της θάλασσας με το υδροδυναμικό και ατρακτοειδές σώμα της.
Έτοιμη, ζουμερή, γευστική με τα υπέροχα συνοδευτικά της, μας περιμένει ήσυχα ήσυχα στο μεσημεριανό μας τραπέζι.
Κοπιάστε… αλλά επειδή πρακτικά… δεν… καλύτερα να την φτιάξετε όταν τη βρείτε και κυρίως να την απολαύσετε με ένα ποτήρι λευκό κρασί.

Υλικά

• Μια παλαμίδα
• Σκελίδες σκόρδα πολλά
• Δυο λεμόνια
• Κλαδάκι δενδρολίβανο
• Αλατοπίπερο
• Τσίπουρο
• Ελαιόλαδο

Διαδικασία

• Καθαρίζω πολλές σκελίδες σκόρδου, τρυπάω στο σώμα του ψαριού και τις χώνω μέσα. Αλατοπιπερώνω την κοιλιά και βάζω λεπτές φέτες ελληνικού λεμονιού και το δενδρολίβανο.
• Τακτοποιώ το ψάρι σε πυρέξ, ρίχνω ένα ποτηράκι τσίπουρο, αρκετό ελαιόλαδο και ένα ποτηράκι νερό.

• Ψήνω το ψάρι σε προθερμασμένο φούρνο στον αέρα,  200 β. περίπου 50 λ. ή ώσπου να χρυσίσει. Ενδιάμεσα προσθέτω λίγο νερό ακόμα, γιατί στον αέρα τα υγρά εξαφανίζονται εύκολα.

• Σερβίρω με κλασικό τζατζίκι, καρότο τζατζίκι, σταμναγκάθια και πυκνό λαδολέμονο. Ψωμί πάντα σπιτικό.

Καλή σας επιτυχία