Τα Βαλκάνια με συγκινούν, με συγκινούν πολύ. Κάποιες φορές με τρομάζουν κιόλας, όμως γενικώς ασκούν μια παράξενη έλξη πάνω μου. Ίσως γιατί η μια ρίζα μου, απ΄την πλευρά του πατέρα, βρίσκεται στην ακριτική Φλώρινα των όμορφων παιδικών μου χρόνων. Τότε που η γιαγιά, ο παππούς και πολύ περισσότερο η αλησμόνητη θεία Μαριάνθη, η δασκάλα , με έκαναν περιοδεία στα γύρω χωριά της ευρύτερης περιοχής.
Όμως δε θα μιλήσω για τη Φλώρινα, θα μιλήσω για το Βουκουρέστι που πρόσφατα βρέθηκα και για άλλη μια φορά διαπίστωσα και έντονα μάλιστα, για το πόσα κοινά έχουν οι Βαλκανικές χώρες στις παραδόσεις τους, στους “χάλκινους” μουσικούς ήχους τους, στους ζωντανούς χορούς τους, στα πανηγύρια και στις γεύσεις τους.
Περπατήσαμε πολλά χιλιόμετρα μέσα στην ελαφρώς γκρίζα αυτή πόλη του πρώην ανατολικού μπλοκ για να την ανακαλύψουμε. Η αλήθεια είναι ότι δεν σε “πιάνει” αμέσως. Όμως έχει τέτοιες ομορφιές και τόσες πολλές εκπλήξεις, που ίσως δεν μπορεί να τις δει αμέσως και άμεσα κάποιος “βιαστικός” επισκέπτης.
Μιλάω βέβαια για τα πανέμορφα, οργανωμένα και πολλά πεντακάθαρα πάρκα της. Μιλάω για τα πολλά μικρά ιδιωτικά και εθνικά Μουσεία, την τέχνη και τον πολιτισμό της χώρας που ξετυλίγεται μέσα σε αυτά. Μιλάω για τον απίστευτο οικιστικό πλούτο που διατρέχει πολλούς αιώνες ως τις μέρες μας βεβαίως, αλλά που δυστυχώς λόγω γενικότερων γραφειοκρατικών και αντικειμενικών λόγων, τα περισσότερα μεγαλοπρεπή κτίρια παραμένουν ασυντήρητα και σε κακή κατάσταση. Μιλάω και για τις πολλές και καλοδιατηρημένες ορθόδοξες εκκλησίες που βρίσκονται στριμωγμένες ανάμεσα σε παλιά και νέα κτίρια.
Και βεβαίως μιλάω για την απίστευτα γευστική, αν και κάπως πιο βαριά, ρουμάνικη κουζίνα. Εδώ το αξιοπερίεργο είναι ότι κάθε πιάτο, μα κάθε πιάτο συνοδεύεται πάντα με αρκετή ποσότητα μαμαλίγκας.
Κατά κάποιο τρόπο η μαμαλίγκα, πανεύκολη στην παρασκευή, αντικαθιστά το καθημερινό ψωμί για τους Ρουμάνους. Τη δοκίμασα ποικιλοτρόπως, είτε σκέτη δίπλα σε ένα καλοψημένο χοιρινό κότσι στο περίφημο και από το 1879 παραδοσιακό εστιατόριο Caru’ cu bere, είτε με αβγό μάτι από πάνω της και δίπλα από μικρά κομμάτια από ποικιλία κρεάτων μέσα σε ζουμερή λευκή σάλτσα, είτε με πολλά τυριά δίπλα σε κοκκινιστό χοιρινό.
Διατροφική βόμβα δηλαδή.
Αυτή λοιπόν τη μαμαλίγκα θα σας παρουσιάσω παρακάτω, μαγειρεμένη μάλιστα στο Βουκουρέστι, στην κουζίνα ενός όμορφου κεντρικού διαμερίσματος που νοικιάσαμε από την airbnb, διαχειριστές του οποίου είναι ο Mihai Ionescu και η όμορφη αρραβωνιαστικιά του Teodora. Ένα φιλικότατο και εξυπηρετικότατο νεαρό ζευγάρι, που όταν μάλιστα τους είπα ότι θα μαγειρέψω μαμαλίγκα στην κουζίνα τους, την επομένη κιόλας, μου έφεραν δυο γευστικότατα σπιτικά τυριά, που τα είχε φτιάξει η γιαγιά Silvia. Το ένα τυρί από γάλα πρόβειο ονομάζεται branza in coaja de brad, δηλαδή τυρί που έχει φορμαριστεί σε φλοιό από έλατο και το άλλο τυράκι από αγελαδινό και πρόβειο γάλα, ονομάζεται cascaval afumat, δηλαδή καπνιστό τυρί.
Η μαμαλίγκα μαγειρεμένη πάντα με χοντρόκοκκο αλεύρι καλαμποκιού που βρίσκουμε εύκολα και στη δική μας αγορά, σερβίρεται επίσης με αντίστοιχα, ελληνικά και οπωσδήποτε αλμυρά τυριά της αρεσκείας μας.
Στην εύκολη συνταγή μας λοιπόν, ελπίζοντας ότι θα ακολουθήσει και δεύτερη εκδοχή της μαμαλίγκας, μαμαλίγκα-τυρόπιτα, εξίσου νόστιμης, εύκολης και γρήγορης στην εκτέλεση όπως η παρακάτω.
Υλικά (για 6-8 άτομα)
- 1 κούπα τσαγιού χοντρόκοκκο αλεύρι καλαμποκιού (η συσκευασία γράφει polenta)
- 3 κούπες νερό
- 1 κ.σ. κοφτή αλάτι
- Αλμυρό τυρί τριμμένο είτε με το χέρι, είτε με τον τρίφτη( μια καλή φέτα είναι ότι πρέπει)
- Ελαιόλαδο ή βούτυρο λιωμένο
- Ξινή κρέμα (smantana) προαιρετικά για να περιχύνουμε τη μαμαλίγκα
- 6-8 αβγά τηγανητά ( για όσα άτομα δηλαδή είναι η συγκεκριμένη μαμαλίγκα)
Εκτέλεση
- Βάζω σε κατσαρόλα 3 κούπες νερό και τη μια κ.σ. αλάτι. Μόλις αρχίσει ο βρασμός ρίχνω σαν βροχή και σιγά σιγά το καλαμποκάλευρο για να μη σβολιάσει, έχοντας στο άλλο χέρι ξύλινη κουτάλα ή σύρμα για να ανακατεύω συνεχώς το αλεύρι, σε χαμηλή θερμοκρασία.
- Δε θα χρειαστούν περισσότερα από 10-15 λεπτά, ώσπου το αλεύρι να ρουφήξει το νερό και να πήξει το μείγμα.
- Αδειάζω αμέσως την έτοιμη μαμαλίγκα σε λαδωμένο ταψάκι στρογγυλό ή και τετράγωνο, κόβω τις μερίδες που χρειάζομαι, τοποθετώ επάνω τους τα τηγανισμένα αβγά, πασπαλίζω με αρκετό τυρί και από πάνω ρίχνω (προαιρετικά) και την ξινή κρέμα.
Συμβουλές
- Η μαμαλίγκα σερβίρεται όπως είπα πιο πάνω και τελείως σκέτη, δίπλα σε οποιοδήποτε φαγητό. Αυτή είναι και η πιο απλή της εκδοχή. Με το αβγό και τα τυριά σίγουρα γίνεται πιο νόστιμη και ενδιαφέρουσα. Μπορεί δε να φαγωθεί και σαν κύριο πιάτο.
- Η ξινή κρέμα αντικαθίσταται και από ξινόγαλα ή καυτό βούτυρο.
- Η αναλογία είναι πάντα 1/3 Αν θέλετε να την κάνετε πιο ρευστή, προσθέστε επιπλέον 1/2 κούπα νερό.
- Τέλος δε βάζουμε πολύ αλάτι, μιας και τη θέση του παίρνουν τα αλμυρά τυριά.
Καλή σας επιτυχία
Φωτο-εντυπώσεις
Leave a Reply