“Λυπάμαι αλλά απόψε θα σε στεναχωρήσω”. Μου είπε απότομα και κάπως ενοχικά η κοπέλα της “Σταύρος” χασαποταβέρνας στην Αγόριανη. Κατάλαβα αμέσως… γίδα σούπα γιοκ. Και ναι, και στεναχωρήθηκα και μαύρισε η ψυχή μου και μου’ρθε να ανοίξω την πόρτα και να φύγουμε. Αλλά μετά, κάτι η ευγένεια, κάτι η περιέργεια για τα μαγειρευτά της και κυρίως η λογική… που να τρέχουμε τώρα μια παγερή βραδιά, που ο βοριάς τ’ αρνάκια παγώνει και με δυο μόλις ταβέρνες ανοιχτές στο όμορφο χωριό του Παρνασσού, μου σταμάτησε κάθε σκέψη για φευγιό και τελικά καθίσαμε να φάμε για άλλη μια βραδιά, σ’ αυτήν την απλή αλλά πολύ φιλική ταβέρνα με το αναμμένο τζάκι της, το χριστουγεννιάτικο κιτς δεντράκι της και τη μοναδική ήσυχη ανδροπαρέα στην άκρη της ζεστής σάλας.
Κι’ έτσι έμεινα με την απίστευτη γλύκα της σούπας που είχα δοκιμάσει την προηγούμενη και με τη φωτογραφία της βραστής γίδας, που την κοίταζα μέρες μετά και έδινα υπόσχεση στον εαυτό μου, ότι με την πρώτη ευκαιρία που θα βρω γίδα όπως τη θέλω, θα την βουτήξω και μετά βουρ στη μεγάλη κατσαρόλα μου.
Η ευκαιρία δεν άργησε να φανεί. Και έτσι, σε μια ημερήσια βόλτα μας προς το άλλο πανέμορφο και χιονοσκεπασμένο βουνό του Κιθαιρώνα και περνώντας βεβαίως απ’ τα γνωστά Βίλια, το αετίσιο (χι, χι, χι) μάτι μου έπιασε τη μικρή σχετικά χαρτοταμπέλα πάνω στην πόρτα του κρεοπωλείου του χωριού. “Εδώ η καλή γίδα απ’ τα ορεινά του Κιθαιρώνα”.
Η ξαφνική και δυνατή φωνή μου προς τον καλό μου, λειτούργησε σαν φρένο και ο χριστιανός κοκάλωσε το τετράτροχο, φοβούμενος ότι κάτι σοβαρό συνέβη ή κάτι με τσίμπησε.
“Εδώ θα αγοράσουμε τη γίδα μας” του πέταξα και χωρίς να περιμένω απάντηση, άνοιξα την πόρτα, μπήκα στο κρεοπωλείο, πήρα τη γίδαμ’ περιχαρής, μπήκα στο αυτοκίνητο και η συνέχεια… στην κατσαρόλα και στην κουζίνα μου, σπίτι πια.
Έτσι τώρα, έχουμε εδώ, την απλούστατη συνταγή, αν και χρονοβόρα διαδικασία, απ’ την Αγόριανη του Παρνασσού και την γίδαμ’ απ’ τα Βίλλια του Κιθαιρώνα, στην κατσαρόλαμ στο μεγάλο χωριό της χαοτικής αλλά όμορφης Αθήνας μας.
Μικρός τόπος είμαστε βρε παιδιά, εύκολα συναντιούνται και σμίγουν τα πάντα. Άλλωστε όλα τα καλά χωράνε πάντα και παντού, πόσο μάλλον σε μια κατσαρόλα.
Κοπιάστε να σας φιλέψω. Η γίδαμ έτοιμη, ζεστή ζεστή και πεντανόστιμη.
Σχόλιο – Στη γιδόσουπα δεν έβαλα καθόλου λάδι. Η γίδα ήταν “παχουλή” και το λάδι που δείχνουν οι φωτογραφίες, δεν είναι παρά το δικό της λίπος. Το πολύ λεμόνι που έβαλα τέλος στα πιάτα, εξουδετερώνει την αίσθηση της λιπαρότητας. Επίσης μπορείτε να αφαιρέσετε εύκολα το λίπος όταν κρυώσει η σούπα.
Υλικά
- 1 χεράκι γίδας, ας είναι κι’ απ΄τα Βαρδούσια, περίπου 2 κιλά, κομμένο σε μερίδες
- Μερικές πατάτες
- Καρότα
- 1 μικρή σελινόριζα με τα φύλλα της
- Λεμόνια
- Αλατοπίπερο
Παρασκευή
- Πλένω πολύ καλά τα κομμάτια της γίδας και τα αφήνω για 20-25 λεπτά σε νερόξυδο
- Τα βάζω με κρύο νερό, σε βαθιά κατσαρόλα σε δυνατή φωτιά, ώστε να αρχίσει να βράζει γρήγορα. Αφαιρώ με τρυπητή κουτάλα τον αφρό. Όταν βεβαιωθώ ότι έχει καθαρίσει καλά απ’ τους αφρούς, χύνω το νερό, μεταφέρω τα κομμάτια της γίδας σε πιατέλα, βάζω καυτό νερό στην κατσαρόλα που έχω ξεβγάλει καλά απ’ τους αφρούς και συνεχίζω το βράσιμο της γίδας σε πολύ πολύ χαμηλή θερμοκρασία, ώσπου να μαλακώσει. Μου πήρε τρεις ώρες+.
- Επειδή το κρέας ήταν πολύ ποσότητα, το αφαίρεσα απ’ την κατσαρόλα και πρόσθεσα σ’ αυτήν για να βράσουν και οι πατάτες, τα καρότα, το σέλινο με τη σελινόριζα βεβαίως, αφού σούρωσα προηγουμένως το ζουμί που έβγαλε η γίδα.
- Ξαναβάζω τη γίδα στο ζουμί, μεταφέρω την κατσαρόλα όπως είναι στο τραπέζι και σερβίρω με πολλά λεμόνια.
Καλή σας επιτυχία
Φωτο – εντυπώσεις
Leave a Reply