Φρέσκα ρεβίθια σαλάτα

 Cicer arietinum, υπόθεση μυστήριο. Πλησιάζω τον μακρόστενο πάγκο που μου τραβά πολύ το ενδιαφέρον. Πίσω του ο ιδιοκτήτης τακτοποιεί τα όμορφα και με περίεργα φύλλα, πράσινα μεγάλα μάτσα. Μικροσκοπικοί καρποί που σαν να περιέχουν κουκιά ή φασόλια ή κάτι άλλο άγνωστο σε μένα, κρέμονται ανάμεσα τους.

Τρίτη πρωί πρωί με τη δροσούλα,  στη λαϊκή της περιοχής. Όμορφη βόλτα για τον ανεφοδιασμό της κουζίνας.

“Παρακαλώ τι είναι αυτά τα μάτσα;” ” Ρεβίθια” απαντά μονολεκτικά ο κουρασμένος τύπος, αν και πρωί ακόμα. Με βλέπει κάπως έκπληκτη και συνεχίζει. “Ρεβιθιά, κοπέλα μου, δεν έχεις ξαναδεί; Ένα ευρώ το μάτσο.”

Η περιέργεια μου κορυφώνεται, μισός αιώνας άνθρωπος και βάλε, και δεν έχω ξαναματαδεί το φυτό ρεβιθιά. Γηράσκω, αεί διδασκόμενος.Προσπαθώ να πιάσω κουβέντα με τον φανερά λιγομίλητο και βαρύ παραγωγό, ούτως ή άλλως το μάτσο μου θα το πάρω, μα και στο βάζο να το βάλω έχει βγάλει το ευρώ του.

“Και πως τα μαγειρεύετε καλέ μου κύριε τα φρέσκα ρεβίθια;” “Τα τρώμε έτσι” Κατατοπιστική απάντηση. Επιμένω. “Πως έτσι καλέ μου κύριε;” “Τα καθαρίζουμε και τα τρώμε ωμά.” “Να δοκιμάσω ένα;” “Πάρε ένα”

Και μου δίνει έναν καρπό μικρούτσικο, σαν φασολάκι όμορφο που στην κορυφή έχει πέντε φυλλαράκια και ένα κοτσανάκι που το ένωνε πριν λίγα δευτερόλεπτα με τα ανοιχτοπράσινα οδοντωτά φυλλαράκια ενός κλαδιού από το μάτσο. Το καθαρίζω, το δοκιμάζω, με συγκίνηση τολμώ να πω, και ναι, μου θυμίζει κάτι μεταξύ φρέσκου αρακά και φρέσκου κουκιού. Χωρίς δεύτερη κουβέντα, παίρνω το μάτσο μου με προσοχή, το τακτοποιώ στο καροτσάκι μου και ξεκινώ για το  σπίτι, με την έξαψη ενός παιδιού για το νέο του παιχνίδι.

Στη σύντομη διαδρομή μου, έχω αποφασίσει πως οι πρωτόγνωροι για μένα αυτοί καρποί θα είναι τέλειοι για μια απλή σαλάτα λαδολέμονο, πασπαλισμένη με ότι μυρωδικό βρω στις γλάστρες και στις ζαρντινιέρες μου.

Το αποτέλεσμα με δικαίωσε. Ξέρω θα είναι μάλλον δύσκολο να βρείτε φρέσκα ρεβίθια. Αν όμως τύχει και τα συναντήσετε, μη διστάσετε να τα αγοράσετε. Θα εκπλαγείτε από τη γλύκα του άγνωστου αυτού φρέσκου καρπού, που όταν πια  ξεραθεί, θα γίνει το γνωστό μας σκληρό και αγαπητό όσπριο Cicer arietinum.

Υλικά (για 3-4 άτομα)

• 1 μάτσο φρέσκα ρεβίθια (έβγαλε 220 γρ. καθαρά ρεβίθια)
• 2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια
• Άνηθο, φρέσκια ρίγανη, δενδρολίβανο, γλιστρίδα ή ότι άλλο φρέσκο μυρωδικό  θέλετε.
• Το χυμό από μισό λεμόνι
• Ελαιόλαδο
• Χοντρό αλάτι

Εκτέλεση

1. Αποσπώ τους καρπούς από τα κλαδάκια, αφαιρώ τον εξωτερικό φλοιό τους και βάζω τα καθαρισμένα φρέσκα ρεβίθια σε βαθύ σκεύος με πηχτό λαδολέμονο. Αλατίζω.
2. Αφήνω τα ρεβίθια μια ώρα στο λαδολέμονο, και περισσότερο να μείνουν καλό κάνει, και λίγο πριν τα σερβίρω, τα ανακατεύω με τα ψιλοκομμένα και επιλογής μου μυρωδικά.

Σχόλιο

• Μη σας τρομάζει η μείξη των διαφορετικών και πολλών μυρωδικών. Είναι μια ευχάριστη γευστική έκπληξη το σμίξιμο τους με τη στιβαρή και φρέσκια γεύση του ρεβιθιού.

Καλή επιτυχία