Είναι φορές που τα ίδια τα ντουλάπια, ναι ναι τα ντουλάπια και τα ράφια της κουζίνας μου, μου υπαγορεύουν το επόμενο φαγητό. Και για να γίνω πιο σαφής. Τις προάλλες λοιπόν και σε μια τακτοποίηση που έκανα στα ράφια με τα υλικά μαγειρικής, ανακάλυψα μια ξεχασμένη συσκευασία αναποφλοίωτου ρυζιού, πίσω πίσω από διάφορα άλλα ρύζια που βεβαίως την έκρυβαν. Ξαφνιάστηκα που την βρήκα, ξαφνιάστηκε κι’ αυτή που την είχα ξεχασμένη και πισωπεταμένη, την άνοιξα, έλεγξα προσεκτικά το ρύζι, ήταν μια χαρά, έλεγξα και την ημερομηνία λήξης… και εκεί ήταν που μονολόγησα. “Το αργότερο μέσα στην εβδομάδα πρέπει να καταναλωθεί”. Ήδη η ημερομηνία λήξης είχε παρέλθει κατά 10 ημέρες. Και βεβαίως δεν το πετάς το ρύζι, ας έχουν περάσει και 20 ημέρες. Έτσι νομίζω, όταν μάλιστα οι εξωτερικές θερμοκρασίες είναι ακόμα χαμηλές και απέχουμε πολύ από αυτές του καλοκαιριού. Πάντα βεβαίως ελέγχουμε το περιεχόμενο κάθε ληγμένης συσκευασίας και ανάλογα πράττουμε. Έτσι λοιπόν, για να συνεχίσω το μικρό ιστορικό αυτού του τόσο γευστικού φαγητού, πήγα σήμερα πρωί πρωί στη λαϊκή, αγόρασα τα κοντόχοντρα κολοκυθάκια μου, αγόρασα και τα μυρωδικά μου, τα φρέσκα φρέσκα και λεπτά κρεμμυδάκια μου, έβγαλα και απ’ το ψυγείο τα δυο λουκάνικα πράσου που τα είχα για ομελέτα και τους άλλαξα την κατεύθυνση και να’ μαι τώρα εδώ, με ένα φανταστικό πιάτο με το αναποφλοίωτο ρυζάκι που ευτυχώς το πρόλαβα και δεν το πέταξα. Πράγμα που θα ήταν ασυγχώρητο. Ακόμα θυμάμαι τη φράση μιας εναλλακτικής δασκάλας. “Ούτε κόκκο ρυζιού δεν πετάμε. Είναι σαν να αδιαφορείς για τον χρόνο και την ενέργεια που χρειάστηκε για να φτιαχτεί αυτός ο πολύτιμος μικρός κόκκος”. Για να είμαι όμως ειλικρινής, δεν θα το πέταγα το ρύζι. Θα το έβραζα και θα τάιζα με αυτό τα πετεινά του ουρανού, που είναι οι καθημερινοί μου, πρωινοί επισκέπτες.
Υλικά (4-5 μερίδες)
- 10 κολοκυθάκια για γέμισμα, κοντόχοντρα
- 200 γρ. ρύζι με το φλοιό του
- 2 μάτσα φρέσκα κρεμμυδάκια, προτιμότερο να είναι λεπτά
- 2 λουκάνικα πράσου, περίπου 200 γρ.
- Άνηθο, μάραθο
- 1 αβγό
- Το χυμό από 2 λεμόνια
- Ελαιόλαδο
- 1 σφηνάκι λευκό κρασί
- Αλάτι, πιπέρι μαύρο
Εκτέλεση
- Το πρώτο που κάνω είναι να βάλω το ρύζι σε μπολ με κρύο νερό. Το αφήνω στην άκρη να φουσκώσει λίγο και συνεχίζω με τα άλλα υλικά.
- Πλένω καλά και αδειάζω με το ειδικό εργαλείο τα κολοκυθάκια, αφού έχω κόψει πρώτα μια λεπτή ροδέλα στην πιο φαρδιά άκρη του κολοκυθιού την οποία θα την χρησιμοποιήσω μετά σαν καπάκι για να συγκρατήσω τη γέμιση που θα φτιάξω με το ρύζι και τα λουκάνικα.
- Καθαρίζω, πλένω καλά και κόβω σε λεπτές ροδέλες τα φρέσκα κρεμμυδάκια. Ψιλοκόβω τον άνηθο και τον μάραθο.
- Αφαιρώ την εξωτερική μεμβράνη από τα λουκάνικα και με κοφτερό μαχαίρι τα ψιλοκόβω. Αυτή η δουλειά μπορεί να γίνει και στο μούλτι αλλά θα λιώσει τελείως τα λουκάνικα, πράγμα που εγώ δεν το ήθελα. Είναι ωραίο να βρίσκεις κομματάκια ολόκληρα μέσα στη γέμιση.
- Σε μεγάλο τηγάνι σοτάρω αρχικά τα κρεμμυδάκια με αρκετό ελαιόλαδο, προσθέτω τα ψιλοκομμένα λουκάνικα, τα γυρίζω και αυτά 2-3 φορές ώστε να αλλάξει το χρώμα τους από το σοτάρισμα και τέλος προσθέτω το ρύζι αφού το έχω σουρώσει.
- Αλατοπιπερώνω, αλάτι λίγο, σβήνω με το κρασί, σκεπάζω το τηγάνι και αφήνω για 4 λεπτά σε σιγανή φωτιά για να σιγοβράσουν όλα τα υλικά.
- Γεμίζω τα κολοκυθάκια μου, τους βάζω το καπάκι τους και τα τακτοποιώ σε πλατιά κατσαρόλα, στον πάτο της οποίας έβαλα όση γέμιση μου περίσσεψε. Προσθέτω ζεστό νερό τόσο όσο να σκεπαστούν και τα βράζω σε χαμηλή θερμοκρασία περίπου για μισή ώρα και σκεπασμένα.
- Τέλος χτυπώ αβγολέμονο και περιχύνω με αυτό τα έτοιμα κολοκυθάκια. Στο αβγολέμονο, να σας πω ότι πρόσθεσα και 1 κ.γ. κορν φλάουρ για να δέσει καλύτερα με τα ζουμιά του φαγητού.
Καλή σας επιτυχία
Leave a Reply